Tenniselleboog

Waar heb je last van bij een tenniselleboog?

De klachten kunnen worden veroorzaakt door een acuut moment of door herhaalde overbelasting, zoals het optillen van een zwaar object of het uitvoeren van een harde slag met tennis. Dit acute letsel kan leiden tot een meer chronisch proces (d.w.z. acuut-op-chronisch overmatig letsel). De pijn is meestal gelokaliseerd op de buitenzijde van de elleboog en kan uitstralen naar de hand en pols. Deze pijn verergert met activiteit en verbetert met rust. De pijn kan variëren van mild, bijvoorbeeld met activiteiten zoals tennis of het herhaaldelijk gebruik van handgereedschap. De klachten kunnen ook ernstige (pijn)klachten geven dat eenvoudige activiteiten zoals het oppakken en vasthouden van een koffiekop of opendraaien van een potje al pijn geeft.

De oorzaak van een tenniselleboog

De tenniselleboog is zodoende vaak een overbelastingsletsel, voornamelijk als gevolg van repetitieve belasting waarbij sprake is van intensieve belasting en herhaalde grijp- en / of polsbewegingen. Het komt oorspronkelijk voor bij tennisspelers maar kan het gevolg zijn van sporten waarbij repetitieve polsstrekking, bewegingen van de hand richting de duimzijde en / of draaiingen van de onderarm naar buiten nodig zijn. Deze klachten worden vaak veroorzaakt door slechte mechanica, techniek en/of een onjuiste uitrusting.

Ondanks dat de aandoening meestal tenniselleboog wordt genoemd, maken tennisspelers slechts 10% van de patiëntenpopulatie uit. De helft van de tennisspelers ontwikkelt pijn rond de elleboog of 75% vertegenwoordigt echte tenniselleboog.

Roken, obesitas (zwaarlijvigheid) en repetitieve beweging gedurende minimaal twee uur per dag en krachtige activiteit (omgaan met fysieke belasting van meer dan 20 kg) zijn risicofactoren voor het verkrijgen van deze aandoening.

Voorheen werd een tenniselleboog behandeld met ultrageluid en met plaatselijke massage op de pijnlijke spieraanhechting, die bekend staat als ‘diepe dwarse fricties’. Daarnaast worden koelen, taping, braces en ontstekingsremmers ingezet om de tenniselleboog te bestrijden. Ook worden vaak rek- en strekoefeningen gegeven bij verkorte strek- en buigspieren en rust geadviseerd. Er zijn tekenen dat shockwave-therapie kan worden gebruikt om deze chronische aandoening te behandelen.

Als de klachten niet reageren op conservatieve behandelingen, dan kan meer geavanceerde of invasieve technieken overwogen worden zoals topische nitraten, botulinumtoxine, autoloog bloedplaatjesrijk plasma en dextrose prolotherapie.

Corticosteroïde-injecties bleken gunstig te zijn op de korte termijn (minder dan zes weken) maar op de lange termijn niet effectief en hebben daarnaast op de lange termijn een slechte invloed op de peesstructuur.

Chirurgie moet worden beschouwd als een laatste redmiddel bij de behandeling van laterale epicondylitis. Resultaten zijn echter in veel gevallen teleurstellend.

De behandeling van een tenniselleboog 

B-Fysic heeft de beschikking over een echografie waarmee het behandelplan van een tenniselleboog beter bepaald kan worden. Echografisch onderzoek van de elleboogpezen tonen in 5 tot 25% verkalkingen aan. Soms ook kleine beschadigingen en regelmatig duidelijke onregelmatigheid/verdikking van de strekpezen.
Lees meer over echografie.

Ook zetten we bij B-Fysic al jaren succesvol EPTE in als behandelmethode voor een tenniselleboog. 
Lees meer over EPTE.